Na świecie istnieje mnóstwo gatunków zwierząt – płazów, gadów, ssaków, ptaków i innych. Pozwanie ich wszystkich byłoby nie lada wyzwaniem, a być może wręcz byłoby niemożliwe. Niektóre gatunki zasługują jednak na większą uwagę niż inne, albo też upodobali je sobie naukowcy lub hodowcy. Zeberka jest gatunkiem ptaka ozdobnego, o którym pierwsze publikacje pojawiły się już około 200 lat temu. To niezwykle ciekawy gatunek, wyróżniający się nie tylko oryginalnym wyglądem, ale również konkretnymi zasadami hodowli, które warto znać, gdy ktoś chce się nimi zająć. Co warto wiedzieć o zeberkach?
Zeberka
(Poephila guttata)
Zeberki – których łacińska nazwa to Poephila guttata – w stanie dzikim występują w dwóch odmianach, różniących się między sobą ubarwieniem. Tak naprawdę zaś można wyróżnić więcej odmian tych pięknych ptaszków, to znaczy:
- odmianę standardową dziką
- odmianę cynamonową
- odmianę białą
- odmianę marmurkową
- odmianę pingwinowatą
- odmianę srebrną.
Jak odróżnić od siebie poszczególne podgatunki? Wystarczy wiedzieć która czym się wyróżnia. Standardowa, dzika odmiana ma około 9 centymetrów wielkości, srebrzystoszary kark i górną część głowy, biały kuper, boki szyi, podgardle i górną część piersi srebrnoszafirowe z poprzecznymi cieniutkimi, nieregularnymi i czarnymi kreseczkami, które stwarzają wrażenie falistości upierzenia, a także czarny pas przechodzący przez pierś. Dziób jest u tego ptaka karminowoczerwony – u samiec nieco bledszy. Samiec tej odmiany pięknie śpiewa, choć samiczka wydaje z kolei jedynie pojedyncze dźwięki. W odmianie cynamonowej zeberki są niemal takie same – głowa i kark są jednak koloru cynamonowego, podobnie jak grzbiet, kuper i skrzydła. Z kolei w odmianie białej ptaszki są białe – bez żadnego nalotu. W marmurkowej odmianie dominująca barwa upierzenia to również biel, ale cechą charakterystyczną jest specjalna, czarna łezka pod okiem i na ogonie. U samców można też dostrzec owalną, ognistoczerwoną plamę. W odmianie pingwinowatej górna część ciała ptaka oraz skrzydła ma barwę srebrzystoszafirową, co wyróżnia je spośród innych ptaszków tego gatunku. W odmianie srebrnej ptaszki wyglądają podobnie jak w podgatunku pingwinowatym, jednak plama z czarną kreską jest różowa, a grzbiet, kuper i pióra pokrywowe skrzydeł są kaszmirowe.
Zeberka - hodowla
Kto chce hodować ptaki z gatunku Poephila guttata, musi znać kilka zasad zapewniających im dobre zdrowie oraz właściwe warunki życia. Przede wszystkim zeberka nie znosi samotności – potrzebuje mieć co najmniej jednego towarzysza. Ptaszki odżywiają się między innymi nasionami prosa, kanaru, traw, chwastów, ale można im podawać również mieszankę dla kanarków. Lubią też karmę jajeczną oraz rozmokłe biszkopty. Wymagają codziennego dostarczania świeżej wody, piasku na dnie klatki (wraz ze skorupkami kurzych jaj i wapnem ptasim) oraz spokoju. Są płochliwe i mimo że po pewnym czasie przyzwyczajają się do swojego opiekuna nie można się dziwić, jeśli będą uciekać w kąt klatki, gdy ktoś się do nich zbliży.
Komentarze (0)
Zostaw komentarz